Paddenstoelen fotograferen is voor mij echt een soort speurtocht in de natuur. Tijdens een herfstwandeling struikel ik bijna letterlijk over de ene bijzondere soort na de andere. Het blijft een verrassing waar en welke soorten je tegenkomt, van die felrode vliegenzwammen tot bijna onzichtbare, piepkleine paddenstoeltjes verstopt tussen het mos.

Met een camera in de hand wordt het nog leuker. Je ziet opeens details waar je anders misschien gewoon aan voorbij zou lopen: het fijne patroon van een hoedje, de diepe kleuren, of de grillige vormen van een zwam die tegen een oude boom groeit. Soms lijkt het wel alsof ik in een miniatuurwereld stap vol onverwachte figuren en structuren.

En het mooiste? Het fotograferen maakt dat ik vertraag en echt even stilsta, letterlijk en figuurlijk. Het gaat niet om perfecte plaatjes, maar om dat gevoel van verwondering, van iets kleins ontdekken in het grote geheel van de natuur. Het bos in de herfst krijgt zo een magische sfeer waar ik elk jaar weer naar uitkijk.