Soms liggen de parels pal naast je voordeur. Neem nu de molen in mijn eigen dorp: ik ben er al ontelbare keren langsgefietst zonder écht te stoppen. Toch blijft zo’n draaiende reus me boeien. Er is geen enkele plek waar je de rauwe kracht van de natuur zo intens ervaart als in een molen die op de wind beweegt, soms bonkend in felle vlagen, dan weer soepel meebuigend in het ritme.⁠
⁠
Officieel heet hij De Kersenboom. Ooit stond hij aan de overkant van de Waal, tot hij in de jaren ’90 met man en macht is verplaatst: een huzarenstukje van jewelste. De molen kreeg zijn naam van degene die destijds de eerste steen legde. Hier zeggen we gewoon “de Rezoordse molen”, iedereen weet dan meteen waar je het over hebt.⁠
⁠
Het is een grondzeiler, wat inhoudt dat je de wieken en zeilen vanaf maaiveldhoogte kunt aanpassen aan de windkracht. Heeft een molen halverwege een gallerij, dan noem je hem een stellingmolen, maar daar is hier geen sprake van. De Rezoordse molen maalt nog steeds koren en tarwe, volledig op vrijwillige basis.⁠
⁠
Molenaar Tom en leerling‑molenaar Evert gaven me een rondleiding en lieten zien hoe alles werkt. Ondertussen schoot ik het ene fotomoment na het andere. Zelfs het hijsen van graanzakken gebeurt op pure windkracht: een vernuftig touwensysteem en strakke samenwerking sturen de zakken één voor één door de luiken omhoog, waar Evert ze opvangt. Helemaal bovenin de molen zit een klein luik wat open kan. Daar vertoeft molenaar Tom het liefst, met uitzicht op de rivier en de weilanden ver beneden hem.⁠
⁠
Op zaterdag zwaait de molen de deuren open. Je scoort er de lekkerste cake‑ en broodmixen, fijn meel én andere lokale producten. Zeker even afstappen dus, mocht je er langsfietsen. En vraag eens of je in de molen mag kijken, als het veilig kan geven ze je graag een rondleiding!⁠